Nie robótkowo

Dzisiejszy post będzie długi i nie dotyczący moich prac.
Postanowiłam jednak opisać absurdy z jakimi się spotykałam i nadal spotykam w trakcie swojego leczenia:
SZOK 1
Po opuszczeniu  szpitala, pozostając pacjentem ambulatoryjnym dowiaduje się o konieczności,  sprowadzenia z zagranicy debecyliny.
Tak, tak kochani, debecyliny i penicyliny nie kupimy w polskiej aptece??????
Zostaje zaopatrzona w dwa pisma:
1) Zapotrzebowanie na sprowadzenie z zagranicy produktu leczniczego niezbędnego dla ratowania  życia lub zdrowia pacjenta dopuszczonego do obrotu bez konieczności uzyskania pozwolenia.(????)
2) Zaświadczenie.  (W którym następuje uzasadnienie)
SZOK 2
Potrzebna zgoda Konsultanta Wojewódzkiego w danej dziedzinie.
Otrzymuję ją od razu lecz i informację o konieczności  zgody Ministerstwa Zdrowia.
SZOK 3
W Ministerstwie, takich interesantów jak my, przyjmuje się dwa razy w tygodniu i to aż przez dwie godziny:)).
"Obsłużona" byłam tak jak wszyscy oczekujący, przez bardzo sympatycznego młodego człowieka na korytarzu.Był tam co prawda ładny stół i możliwość siedzenia przy nim.
Ba, nawet obok, za szklanymi otwartymi drzwiami mogliśmy sobie popatrzeć na dużą grupę ludzi  rozmawiających, sprawiających wrażenie zdrowych i zadowolonych. Być może oczekujących na pana Ministra???????
Obok mnie stał starszy Pan z widocznym strachem na twarzy, który przyjechał z daleka.Pełen obaw tłumaczył mi jak bardzo się obawia, czy przedłużą mu pozwolenie na zakup leku. Lek pozwalający Mu jak mi powiedział żyć, przyjmuje od kilku lat i musi ponawiać te prośby co pół roku.  Nie chcą mu wyrazić zgody chociaż na okres roku.
Swojego samopoczucia nie komentuje, mam odrobinę satysfakcji z tego, że udaje mi się pocieszyć tego Pana.
SZOK 4
Na wydanie powyższej decyzji mam czekać trzy tygodnie."Przyjdzie listem poleconym", brzmi odpowiedź .
Aptece, która mi lek ma sprowadzić również potrzeba trzech tygodni. 
SZOK 5
W czwartym tygodniu oczekiwania próbuję się dodzwonić  do Ministerstwa Zdrowia.I tu należy mieć mnóstwo zdrowia.
Nie dlatego że dwa numery są zajęte.Przez pół dnia po prostu nikt nie chciał telefonu odebrać.Po piątym nieodebranym sygnale mogłam sobie porozmawiać z poirytowaną Panią na centrali.
Ale jestem uparta i w końcu dowiaduje się, że moja sprawa jest w trakcie załatwiania?
Nie dając się spławić słyszę, że przecież ludzie oczekują z całej Polski. Ale Pani z wielką łaską w głosie, decyduje się na udzielenie mi więcej informacji.
SZOK 6
Mianowicie, że zgoda na sprowadzenie leku to już jest ale jeszcze Pan Minister nie podpisał  zgody na refundację???????
Różnice cenowe są ogromne.
 Nadal czekam:)))

Nie mogę się uporać jedynie z myślami jak to wszystko się ma do Naszej Konstytucji?????
W jakich realiach przychodzi nam żyć.Gdzie, Pan Minister składa podpisy pod tego typu sprawami? Zaczynam wątpić, kto na prawdę mnie leczy.Czy ta wspaniała Pani doktor, która zrobiła wszystko aby mi pomóc, czy aby nie Pan Minister?????
Oby MU zdrowie dopisywało.Ale co tam przecież nawet gdyby potrzebny był MU lek sprowadzany, zapewne nie byłoby najmniejszego problemu.Nawet nie doczekawszy podpisu (chyba swojego zwierzchnika??????) sprowadził by sobie bez refundacji.
Pamiętam z bardzo dawnych lat nie sławne powiedzenie, że "Rząd się sam wyżywi". Obecnie bym dodała, że i wyleczy:((((((
Nawet gdy ktoś upomina się coraz częściej o swoje Konstytucyjne prawa poza granicami naszego Państwa i wygrywa to i tak odszkodowanie płacimy MY WSZYSCY, a nie decydenci tych "genialnych cudów"
Pozostaje mi życzyć WSZYSTKIM DUŻO ZDROWIA. Juta.